Merhaba,
Gezi İsyanı, sivil faşist-polis bir gurüh tarafından darp edilen ve 1 aydan fazla bir süredir hastanede yoğun bakımda tutulan Antakyalı Ali İsmail Korkmaz isimli Eskişehir Osmangazi Üniversitesi öğrencisinin yaşamını yitirmesi ile yeni bir boyut aldı.
Antakya, Eskişehir, İstanbul, Ankara, Mersin, Amed ve birçok ilde sokaklar hala serhildan halinde… 11 Temmuz’da Korkmaz’ın cenazesinin ardından Antakya sokaklarında günlerce çatışmalar yaşandı. Devlet, bu cinayetini örtmek için de “karışıklık çıkarmak için kendi arkadaşlarını kendileri dövmüştür” gibi söylemler kullanmış, olayın yaşandığı dakikaların görüntülerini “kaybetmiştir.”
Amed Lice’de 28 Haziran’da katledilen Medeni Yıldırım’ı eyleme iten sebebin karakol yapımları olmadığı, bölgede yapılan geniş çaplı “esrar operasyonlarının” yarattığı rahatsızlığın bir ürünü olduğu söylendi. Ve tüm bunlar devletin ideolojik aygıtı medya eliyle yaygınlaştırılıp duruldu.
Yine medya; Bingöl’de, Mardin’de yaşanan ve açığa çıkan istismarlara karşı ise erkek egemen kara bir örtüye bürünerek ya sessiz kaldı ya da “NAKAVT” manşetleri ile kadına şiddeti övdü! Ancak medyanın bu tutumu Gezi İsyanı ile telafisi mümkün olmayan bir şekilde milyonların gözünde yıpranmış ve bu süreçte halkın haber alma araçları (sosyal medya, devrimci, sosyalist basın…) değişmiştir.
Halkın gerçekleri anlatacak alternatif bir haber alma aracına en çok ihtiyaç duyduğu şu günlerde bizlere düşen görev, yayınlarımızı daha geniş kitlelere taşımak, gazetemizin niteliğini daha geniş kesimlerle tartışmak; yenilenmek ve yayın çizgimizi geliştirmektir. Bunun en önemli ayağı da dağıtımlardır.
Serkeftin!
