771 tutsak öğrenciden biri olan Hüseyin Polat’ın Bianet’e gönderdiği mektubu tutsak öğrencilerin sesini daha geniş kesimlere duyurmak için, tutsak öğrencilerle dayanışmayı büyütmek için okuyucularımızla paylaşıyoruz.
Adım Hüseyin Polat. 23 yaşındayım. Hapishanelerdeki tutuklu 771 öğrenciden biriyim.
24 Kasım 2010’da Makine Bölümü öğrencisi olduğum Balıkesir Üniversitesi’ne gitmek için bindiğim şehirlerarası otobüs, Balıkesir’in girişinde jandarmalar tarafından durduruldu. Otobüsteki yolcular ile birlikte geçirildiğimiz “kimlik kontrolü” denilen uygulamanın ardından “Hakkında yakalama kararı var…” denilerek otobüsten indirilip gözaltına alındım.
Hangi gerekçeyle gözaltına alındığımı Balıkesir Adliyesi’ne götürüldüğümde öğrenebildim. “Hiç değilse sınavlara gireyim…” talebim ısrarlarıma rağmen dikkate alınmadı; Balıkesir Kepsut Hapishanesi’ne kapatıldım. İkinci yılını tamamlayacak olduğum mahpusluk hikayem böyle başlamış oldu…
Ömrümde ilk defa kapatıldığım hapishaneden öğrenci olduğum Balıkesir Üniversitesi Rektörlüğü’ne dilekçe yazdım. Başımdan geçenleri kısaca anlatıp, sınavlara hapishaneden katılmayı talep ettim. Fakat hiçbir yanıt alamadım! Yaklaşık bir hafta, kimi zaman mahpusların içinde yanarak can verdiği eziyetli bir ring yolculuğu ile İstanbul’a getirildim ve mahkemeye çıkarıldım. İki yıllık tutukluluğunun ardından tahliye olan, lakin tahliyesinden kısa bir süre sonra vefat eden devrimci gazeteci Suzan Zengin‘in yargılandığı dava dosyasının sanıklarından olduğumu ise Tekirdağ 2 Nolu F Tipi Hapishane’de öğrenebildim.
Yoksul ve emekçi insanların yaşadığı ve “gecekondu” denilen yapılanmanın hayli yaygın olduğu Gülsuyu Mahallesi’nde büyüdüm. Kürt ve Alevi nüfusunun yoğun olduğu, hemen hemen her evin duvarında devlete karşı öfkeli sloganların yazılı olduğu Gülsuyu Mahallesi’nin devlet nezdinde öteden beri mim’li olduğu, AKP hükümeti ile birlikte ise “kentsel dönüşüm projesi” adı altında arazi ve inşaat mafyasına peşkeş* çekilecek bölgelerin başında geldiği herkesin malumu…
Henüz üniversite öğrencisi olmadığım bir zamanda, büyüdüğüm bu mahalleden arkadaş grubundan bir kişinin Engin ağabeyin yaşadığı adli bir olay İstanbul Emniyet Müdürlüğü Terörle Mücadele Şube polisleri tarafından tam bir yıl sonra gerçekleştirilecek olan “TKP/ML TİKKO örgütüne yönelik operasyonun” en temel gerekçesi oluyor. Hiçbir şeyden haberimiz olmaksızın onunla birlikte birkaç kişi daha 19 Ağustos 2008’den itibaren mahkeme kararıyla hem fiziki hem teknik takibe alınıyoruz. Detaya girip vaktinizi almak istemiyorum.
Daha sonradan ismi Özgür Gelecek olarak değişen o dönemki İşçi-köylü gazetesinin Kartal Büro temsilcisi Suzan Zengin, “TKP/ML TİKKO’nun Gülsuyu Mahallesi sorumlusu”, ben dâhil toplam sekiz kişilik arkadaş grubu da Gülsuyu Mahallesi’nde faaliyet yürüten “terör örgütü üyeleri” oluyoruz!
Sözünü ettiğim olaydan tam bir yıl sonra, iki kişi yukarıda bahsini ettiğim olayın “TKP/ML TİKKO üyelerince gerçekleştirilen eylem olduğu” ve bunu da Engin’in hem talimatı hem katılımıyla yüzleri maskeli, elleri kalaşnikoflu sekiz kişilik bir ekip tarafından gerçekleştirildiği konusunda gözaltına alınanlara kabul ettirilmeye çalışılıyor.
Peki ya ben? Bu olaydan tam tamına iki yıl sonra 24 Kasım 2010’da Balıkesir Üniversitesi’ne giderken gözaltına alınıp tutuklanıyorum!Yüzüme taktığım maskeden ötürü kimliğim ancak deşifre edildiği ya da çok sıkı bir gizlilik içinde yaşadığımdan mı bu kadar uzun süre geçtikten sonra tutuklanıyorum?
İsmim, cismim, her şeyimle daha en başından beri dosyada anılan ve bilinen ben, her ne hikmetse malum olaydan tam iki yıl üç ay; olay kapsamında gerçekleştirildiği iddia edilen ilk gözaltı ve tutuklamalardan ise bir yıl üç ay sonra gözaltına alınıp tutuklanıyorum. Bu süre zarfında üniversite sınavlarına girip çıkıyor, kazandığım okula kayıt için Balıkesir’e gidip geliyor, hepsinden önemlisi de en az üç defa İstanbul Maltepe İlçe Emniyet Müdürlüğü’ne gidiyorum!
Hiçbir şüpheye yer yok, tutuklandıktan sonra tüm detaylarına vakıf olduğum davada gayet net, daha en başından itibaren hem fiziki hem teknik takip altındayım. Fiziki ve teknik takibe alanlar, Maltepe İlçe Emniyet Müdürlüğü’ne gidiş-gelişlerimi neye yormuşlardır bilemem ama ben hiçbir şeyden habersiz sürücü belge işlemleriyle uğraşıyordum.
(….)
İkinci yılını dolduracak olan tutukluluğum süresince sadece dört defa duruşmaya çıkarıldım. Her seferinde aynı gerekçeyle “suç niteliğinin vasfı, kaçma ve delilleri karartma” şüphesiyle tahliye talebim reddediliyor. Hatırlı sanıklardan olmadığımız, aksine İstanbul’un kenar semtlerinden birinde yaşayan “varoşlu çulsuzlardan” olduğumuz ve tabii ki “yasadışı TKP/ML TİKKO örgütü üyesi” olmakla suçlandığımız için yargılanmamızın nasıl gerçekleştiğini hangi şartlarda hapsedildiğimizi tahmin etmek zor olmasa gerek!Kapatıldığım Tekirdağ 2 Nolu F Tipi Hapishanede, Pozantı’daki Kürt çocuklarınınkine benzer “şeyler” yaşamadığım için şükür mü etmem gerekiyor yoksa?
Haksızlığa, zulme ve soysuzlaşmaya karşı çıkıp isyan etmek için illa bire bir yaşamak gerekmiyor. Karşı çıkmak ve isyan etmek için görmek, duymak, bilmek ve tanıklık etmek fazlasıyla yeterli bir nedendir! Bedeli ne kadar ağır olursa olsun, gördüğümüz, duyduğumuz, bildiğimiz, tanıklık ettiğimiz gökkubenin altındaki ezilenlere ve mazlumlara reva görülen her türlü haksızlığa, zulme ve soysuzluğa karşı çıkmak en temel yaşam gerekçemiz olmalı…
Bu inanç ve düşüncelerle, kapatıldığım F tipi hapishaneden sizleri selamlıyor, çalışmalarınızda kolaylık ve başarılar diliyorum. (HP/NV)
* Peşkeş çekmek: 1. başkasının malını birine bağışlamak, 2. verilmemesi gereken bir şeyi uygunsuz bir amaçla veya yersiz olarak birine vermek. (TDK)
