2012 yılı 18 Mayıs İbrahim Kaypakkaya anması vesilesiyle Çorum’da mezar anmasına katılan 130’u aşkın kişiye Samsun Ağır Ceza Mahkemesi tarafından soruşturma açıldı. Yıllar sonra ilk defa bu kadar çok kişiye soruşturma açılırken, Kaypakkaya’nın ailesi de soruşturma teröründen nasibini aldı. Tebligatların kişilere ulaştırılması sürecinde tacizler, tehditler sıradanlaşırken, Özgür Gelecek gazetesi olarak Kaypakkaya’nın annesi Şükran anayla ve soruşturma açılan Ankara Üniversitesi öğrencisi bir YDG okuruyla röportaj gerçekleştirdik.
– Kaypakkaya’yı mezarında andığı için 130’u aşkın kişiye dava açıldı. Ne düşünüyorsun bu konuda?
– Duyunca çok üzüldüm. Kırk senedir peşimizi bırakmadılar, şimdi de baskılarla unutturmaya mı çalışıyorlar? Hiç kimse evladını unutmaz, asla unutulmayacak.
Çünkü o bizim evladımız. Çocuklarım babalarını yeni kaybettiler, bir de bunları yapıyorlar. Onlar adına üzülüyorum. 32 sene mezara gitmedik, bırakmadılar. Karakoldan izin alıp anne-baba gidebiliyordu mezara. Benim eşim bu dertlerle vefat etti. Şimdi de ailesine dava açıldı.
– Devlet neden baskıları bu kadar artırıyor?
– İbrahim’in düşünceleri onlara ağır geldiği için. Bunca zulüm görmüş, suçu kanıtlanmamış bir insanın ailesine yapılan baskıyı anlamıyorum. 69 yaşındayım. Gerekirse ben de giderim ifademi veririm. Eşimle ne yaşadığımı kaleme döksem içinden çıkılmaz. Hiçbir şey unutulmaz. Bu baskılar bizi sindirmek, İbrahim’in adını andırmamak için yapılıyor. İbrahim’in ölüm yıldönümünde gene mezarına gideceğim, eşim de orada. Baskılara rağmen onun mezarını da yaptıracağım. Üzüldüm ama ben soruşturmalara alışkın olduğum için fazla umursamadım. Bir ziyaret etmek bu kadar mı ağırlarına gidiyor, ben çözemedim.
– Şükran Ana son olarak ne söylemek istersin?
– Oğlumun ateşiyle yaşadım 40 yıldır. Eşim her gün “beni İbo’ya götür, gayri dayanamıyorum” derdi. Çünkü öyle bir yara ki bu kabuk tutmuyor. Kabuk tutsa da yeni bir sayfa açılıyor, yara yenileniyor. Yılların birikintisi var içimde. Bir yanda eşim bir yanda oğlum yatıyor. Güçlü olmaya çalışıyorum.
”Yüzümüzü Kaypakkaya’ya dönelim!”
– Anmaya katıldığı için hakkında soruşturma başlatılanlardan birisin sende…
YDG okuru: Son 18 Mayıs anması geçen senelere göre daha kitleseldi. Dönüp baktığımızda mezarlığa sokmama, Ankara’dan çıkışa izin vermeme, Çorum’a almama gibi durumlar yaşandı. Ama zaman içerisinde, mücadeleyle mezar anması yapılabilir hale geldi. Bu anma noktasında gösterilen iradenin yarattığı kazanımdır. Biz ne kadar sahiplendiğimizi gösterirsek, sistem geri adım atmak zorunda kalıyor. Ve sistemin baskısı biçim değiştiriyor. Artık mücadelemizden ötürü onursuz aramayı dayatamasa da, 130’u aşkın kişiye soruşturma açarak, cep telefonuyla arayarak, kapısına dayanarak, “hukuk” dışı tekliflerde bulunarak tacizlerini sürdürüyor. Kaypakkaya’yı neden andığımızı sistem de biliyor. Mezarının başına karakol kurulması, resminin, yazılarının bulundurulmasını, onun hakkında herhangi bir sloganı suç saymaları boşuna değil.
– Tacizlerden, telefon aramalarından bahsettiniz. Tebligat kararı elinize ulaştırılırken herhangi bir sıkıntı yaşadınız mı?
– Yeni yargı reformuyla Çorum Ağır Ceza Samsun’a bağlanmış. Samsun’daki savcı da ifade alma konusunda TMŞ’ye (Terörle Mücadele Şube) sınırsız yetki sağlamış. İstediği zaman tebliğ etme, gördüğü yerde yakalayıp ifadeye getirme… Normalde hakkında açılan bir dava adrese tebligatla bildirilir. İfade zamanında da ifade vermen gerekir.
Ama söz konusu İbrahim’i anma davası olunca süreç başka türlü işliyor. Polis eve geliyor. Kapıya tebligatı bırakıp gitmesi gerekirken, o saatte evde bulunan ev arkadaşımın ben ifade verene kadar kimliği alıkonulmak isteniyor. Apartman içerisinde tehditler savruluyor. Komşuların da oradan geçtiğini gören polis “biz onu istediğimiz yerden almasını biliriz. Kimliğini vermediğin takdirde bu eve nasıl geleceğimizi de biliyoruz” gibi şeyler söyleyerek komşuların tedirgin olması amaçlanıyor. Çok hareketli bir süreçten geçiyoruz. Bu süreçte yüzümüzü tekrar İbrahim’e dönmeliyiz. Gerek fikirlerinden gerek yaşantısından öğreneceğimiz çok şey vardır.
