Borusan İşçileri: “Sadaka istemiyoruz, dilenmiyoruz, hakkımızı istiyoruz”
Borusan Holding’e bağlı büyük depolarda çalışan işçiler, kötü koşullarda, asgari ücretle, gece gündüz çalıştırılmaya dur diyerek direniş bayrağını çekti. Gebze-Şekerpınar’da bir ve Tuzla’da iki depoda çalışan işçiler, ağır çalışma koşullarına karşılık sendikalaşmaya başladı. Ancak patronun çalışmadan haberdar olmasıyla işten çıkarmalar başladı. Bugüne kadar 41 işçi işten çıkarıldı. Nakliyat-İş sendikası öncülüğünde direnen işçileri holdingin Baltalimanı’ndaki merkez binası önüne kurdukları direniş çadırında ziyaret ettik. Lüks yatların, katların, boğaza nazır bu köşklerin ortasında İstanbul sermayesinin gözbebeği bu mekanda işçilerin direniş çığlıkları yükseliyor.
Ö-G: Ne kadar süredir Borusan’da çalışıyorsunuz, çalışma koşullarınızdan söz eder misiniz?
Figen Vural: 3 yıldır Borusan’da çalışıyorum. Açıldığı ilk günden bu yana çalışıyorum. Her bir köşesinde emeğimiz var. Tepeören-Tuzlada’yız. Loreal kozmetik ürünlerine, Arzum’a çalışıyoruz. Sendikaya üye olduğumuz için işten çıkarıldık. İki gün önce çağırdılar bizi. Önümüze bir kağıt uzatıldı. “Sizi başka bir yere alacağız, çok iyi elemanımızsınız, tecrübelerinizden yararlanmak için başka bir firmaya gönderiyoruz, haklarınızla beraber” bizde kabul etmedik. Bu kağıdı imzalayın” dediler. “Bizim sizinle işimiz bitti” dediler. Sinir bozucu bir durumdu. Tanımadığım bir adam karşıma geçmiş nereye gideceğimin adı yok sadece imza atarsam söyleyecekmiş. İmza atmadık bizde çıktık dışarıya. Sonra tekrar içeri girmek isteyince bizi içeri almadılar “sizinle işimiz bitti” dediler. Üç senedir orda çalışıyoruz hala asgari ücret alıyoruz. Hiçbir şekilde doğru dürüst bir zam yapılmadı bize. Kurucusu, belkemiğiyiz güya oranın ama hiçbir söz hakkımız yok. Temizliğine varana kadar bizi her yere sürdüler, ittiler. Yük indir bindir her işi yaptık. Etiketçi olarak girdik oraya güya. Ama arkadaşımızı işten çıkardılar onun çıkış kağıdında “depo hamalıdır” diye yazıyordu. Demek ki bizimkinde de aynı şekilde yazacaktı. Tazminatımızı vermediler.
Ö-G: Bugün şatafatlı holding binasının karşısında direniştesiniz. Talebiniz nedir?
Şu anda çıkışımızı da vermediler. Yasal olarak çalışıyor görünüyoruz. Önceden sendikadan haberimiz yoktu. Baktık bütün haklarımızı, emeğimizi alacağımızı düşünerek sendikalaşmak istedik. Emeğimizin karşılığını alamadığımız bir işyerinde, insanca çalışmak istiyoruz. Hakkımızı almak için buraya geldik. İşe sendikalı olarak dönmek istiyoruz.
Ö-G: Sizde aynı yerde çalışıyordunuz, neden işten çıkarıldınız?
Şükran Selçuk: Tepeören’de çalışıyordum bende. 85 kişiyiz depoda erkek kadın. Üç yıldan beri buradayız. Sıfırdan bir depo yarattık ellerimizle Maalesef karşılığında elimize bir şey geçmedi. 750 milyon bir maaşa çalışıyoruz. Dört arkadaş işten çıkarıldık. Bir adam geldi elinde bir evrak yeni bir depo açılacakmış. Sizi bilirkişi, olarak bu depoya göndermemiz gerekiyor. Peki dedim bu deponun adı nedir, nerdedir, bu kağıdı bir okuyayım dedim. “Bu kağıdı hiçbir şekilde veremem” dedi! Bu 
şekilde gelmek istiyorsanız gelin yoksa tüm haklarınız fesh edilecek denildi. Bende imzalamadım. İçeri girdim çalışmaya içeri alınmadım. Sendikaya üye olduğum için işten çıkarıldım. “Sendikayı buraya sokmayacağız, sendikalı işçilerle işimiz olmaz” dediler. Biz daha yeni farkına vardık sömürüldüğümüzün, bunlar bizim mecburiyetimizden yararlandı. Bu sendika legal, yasal kanun dışı değil. Tuzla depo, Tepeören, Şekerpınar Gebze depoda toplamda 41 arkadaşımız işten çıkarıldı. Performans düşüklüğü gerekçe gösterildi ama aslında sendikalaşmadan atıldık.
Ö-G: Fabrikada hala çalışmakta olan işçiler neler yaşıyor?
Haklarımı versinler beni istemiyorlarsa tazminatımı versinler. İşe alırsa da sendikalı alsın. Ama zaten yetkililer söylüyor “sendikalı olan işe alınmaz” diye. İçerde sendikalı işçi arkadaşlarımız çok. Dünden beri işçi arkadaşlarımız huzursuzlar. Sanki vebalıyız gibi davranıyorlar” diyorlar. “Yemeğe çıktığımızda yalnızız, çok kötü bakışlar var, amirlerimiz şeflerimiz tarafından. Resmen taciz altındayız” diyorlar. Biz şirket yetkilileri gelene kadar bekleyeceğiz. Onlardan sadaka istemiyoruz, dilenmiyoruz, hakkımızı istiyoruz.
Ö-G: Çalıştığınız yerde sendikalaşma duyulunca işten çıkarıldınız sizde…
Erkan Alman: Tuzla depoda çalışıyordum. Bizlerin çıkarılmamızın en büyük nedeni sendikalaşmamız. Sendikalaşmaya başlamamız bu işveren tarafından duyuldu. 8 aydır sendikal çalışma yürütüyoruz. İş koşulları çok ağırdı, kendimize hiçbir zaman muhatab bulamadık. Her seferinde bizi başka bir yere gönderdiler. Her defasında bize kapıları gösterdiler. “Tazminat almadan gidiyorsanız kapı orda dediler.” Bizlerde sendikalaşmaya başladık. İçerde duyuldu. Yüzde 40’ın üzerine çıktık depolar genelinde. Başka depolarda bizim çalışmalarımız duyulmuş işçi arkadaşlar sendikalı olmak istediklerini söylemişler.
Ö-G: Borusan lojistik alanında oldukça gelişmiş bir firma. Çok sık reklam veriyor. Bir yanda müziğe kültüre sanata destek öte yanda işçilerin yaşadığı…
Bu sektör çok hızlı gelişiyor. Çünkü yüzde 20 sermaye yüzde 80 iş gücüne bağlı bir sektör. Arzum ev aletleri mesela bizim depomuza geliyor buradan müşteriye gidiyor. Bunun gibi çok büyük markaların depolamasını yapıyorlar. Şu an Tuzla depoda 1 Haziran itibariyle kurduğumuz bir çadır var birde burası var. Örneğin Tuzla’da iş çıkışlarında otobüslerden çıkan işçiler coşkuyla bizi selamlamaları, bizlerin sloganlarına eşlik etmelerini göreceksiniz. Çünkü sadece 41 kişi değil bu sendika olayını isteyen lojistik üzerine yüzde 90. İlk çıkarılan bizler performanstan dolayı çıkarıldık. Bu sene ben 100 üzerinden 96’nın altına düşmedi performansım. Bazı insanları korkutuyorlar. Geçen gün bir arkadaşımızı çekip sendika sabıkadır, sendikalı olursan hiçbir yerde çalışamazsınız diyerek tehdit ediyorlar. Sendika anayasal bir hak. Biz direneceğiz. Milyon dolarlık yatırım yapılmış ama ben Borusan’da iki yıl 700 milyon maaşla çalıştım. Borusan’ın insan anlayışı bu. Reklamdan başka yaptığı bir şey yok. Sendikasız kesinlikle dönmeyeceğiz. Bu bizim yasal hakkımız.
